در گفت وگو با مستر كار عنوان شد
کشاورزی فراسرزمینی فرصت یا چالش؟
به گزارش مستر کار، معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی وزارت جهاد کشاورزی ضمن بیان این که بزرگترین مشکل در تحقق کشاورزی فراسرزمینی مسئله لجستیک است اظهار داشت: برای تحقق این هدف، اصلاح الگوی کشت و پشتیبانی از کشاورزان ضرورت دارد.
به گزارش مستر کار به نقل از ایسنا، کاهش منابع آبی و تغییرات اقلیمی چالش های پیش روی کشورهایی با اقلیم خشک و نیمه خشک، مانند ایران، محسوب می شوند. در چنین شرایطی، کشت فراسرزمینی (Overseas Farming) به عنوان یک راه حل راهبردی برای تامین امنیت غذایی و کاهش فشار بر منابع داخلی مورد توجه قرار گرفته است. این مدل کشاورزی به کشورهای دارای محدودیت منابع آبی اجازه می دهد که در اراضی کشورهای دیگر، به تولید محصولات کشاورزی مورد نیاز خود بپردازند. در ادامه این گزارش به بررسی مزایا، چالش ها و راهکارهای توسعه این نوع کشاورزی پرداخته می شود.
کشت فراسرزمینی چیست؟
شت فراسرزمینی به سرمایه گذاری مستقیم یک کشور در بخش کشاورزی کشورهای دیگر اطلاق می شود. در این تکنیک، دولت یا بخش خصوصی، زمینهای کشاورزی کشورهای دارای منابع آبی و خاک حاصلخیز را خریداری یا اجاره می کنند و در آنجا محصولات مورد نیاز کشور خودرا کشت کرده و سپس وارد می کنند.
مدیریت بحران آب و کاهش وابستگی به واردات
ز جمله مزایای کشاورزی فراسرزمینی، مدیریت بحران آب و کاهش فشار بر منابع داخلی است. ایران به سبب قرارگیری در کمربند خشک جهانی با بحران کم آبی روبه روست. کشت محصولات آب بر مانند برنج، ذرت و گندم در کشورهای پرآب، از برداشت بی رویه آب های زیرزمینی و فرونشست زمین جلوگیری می کند.
همچنین باتوجه به نوسانات بازار جهانی و محدودیت های تجاری، کشت فراسرزمینی می تواند وابستگی کشور به واردات مواد غذایی را کاهش داده و در وضعیت بحرانی، از بروز کمبودهای ناگهانی در بازار پیشگیری کند. نکته مهم دیگر این است که برخی کشورها، مانند قزاقستان، برزیل و اوکراین، زمینهای حاصلخیز و نیروی کار ارزان دارند. سرمایه گذاری در این کشورها موجب کاهش هزینه های تولید و افزایش راندمان در مقایسه با تولید داخلی می شود.
فرصت های اقتصادی و تجاری در کشاورزی فراسرزمینی
رمایه گذاری در بخش کشاورزی کشورهای دیگر، علاوه بر تامین نیازهای داخلی، فرصت هایی برای صادرات محصولات مازاد، ایجاد اشتغال و افزایش تعاملات تجاری بین المللی را نیز فراهم می آورد.
چالش های کشت فراسرزمینی
ما این تمام ماجرا نیست. چونکه کشاورزی فراسرزمینی علاوه بر فواید موجود، ریسک ها و خطراتی نیز دارد که همچون آنها ریسک های سیاسی و تغییرات قوانین کشورهای میزبان است. کشورهای میزبان ممکنست قوانین خودرا تغییر دهند یا سیاستهای محدودکننده ای برای سرمایه گذاران خارجی اعمال کنند. این مساله می تواند موجب عدم ثبات سرمایه گذاری و حتی از دست رفتن زمینهای اجاره ای شود.
مشکلات لجستیکی و هزینه های انتقال محصولات
مچنین انتقال محصولات کشاورزی از کشورهای دیگر نیازمند زیرساخت های مناسب حمل و نقل، نظیر بنادر، راه آهن و ناوگان حمل و نقل دریایی است. هزینه های بالا و مشکلات لجستیکی می تواند مزایای اقتصادی این تکنیک را کم کند.
ریسک های اقلیمی در کشورهای میزبان
لاوه بر این موارد، کشورهایی که هدف کشت فراسرزمینی قرار می گیرند نیز ممکنست با چالش های اقلیمی نظیر خشکسالی، سیل و تغییرات دمایی مواجه شوند. این مساله می تواند تولید محصولات را تحت تأثیر قرار داده و ریسک سرمایه گذاری را افزایش دهد.
چالش های اجرائی کشاورزی فراسرزمینی از دید مسئولان
ر ادامه مطلب به گفتگویی درباب کشاورزی فراسرزمینی که به عنوان یک طرح برای دستیابی به امنیت غذایی مطرح شده اما چندان نتیجه ای نداشته، پرداخته شده است.
شاهپور علائی مقدم، معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی وزارت جهاد کشاورزی، در گفت و گو با ایسنا، پیشنهاد کرد که اصطلاح "کشت فراسرزمینی" به "کشاورزی فراسرزمینی" تغییر یابد، برای اینکه این مفهوم تنها به کشت محصولات یک ساله زراعی محدود نمی گردد، بلکه دامپروری، شیلات، صنایع تبدیلی، فرآوری، بسته بندی و صادرات را نیز در بر می گیرد.
وی یکی از چالش های اساسی در اجرای طرح کشاورزی فراسرزمینی را مسئله لجستیک و جابه جایی محصولات دانست و اظهار داشت: ما تفاهم نامه هایی با کشورهایی نظیر ونزوئلا و نیکاراگوئه برای تولید محصولات پرآب بر داریم، اما هنوز مشخص نیست که چگونه محصولات تولیدشده در این مناطق با وجود فاصله جغرافیایی زیاد، به داخل کشور منتقل خواهد شد.
علائی مقدم اشاره کرد: تا حالا این طرح موفق نبوده، برای اینکه علاوه بر مسایل لجستیکی، ظرفیت کافی برای انتقال محصولات از مزارع فراسرزمینی به ایران وجود ندارد و یکی از راهکارهای پیشنهادی این است که تولیدات در همان کشورها به فروش برسد یا صادر شود.
لزوم اصلاح الگوی کشت در کشور
وی همین طور به اهمیت اصلاح الگوی کشت در کشور اشاره نمود و اظهار داشت: برای موفقیت در این مورد، لازم است که مشوق هایی برای کشاورزان درنظر گرفته شود. نمی توانیم از کشاورزان بخواهیم محصولات پرآب بر را کنار بگذارند، مگر این که جایگزینی مناسب ارائه دهیم. یکی از این جایگزین ها، توسعه تولید در محیط های کنترل شده مانند گلخانه هاست.
علائی مقدم در آخر اشاره کرد: در برنامه هفتم توسعه، اصلاح الگوی کشت به عنوان یکی از راهبردهای اساسی مدنظر قرار گرفته، اما اجرای آن نیازمند حمایت های عملی از کشاورزان و سرمایه گذاری در زیرساخت های لازم است.
منبع: mastercar.ir
از این مطلب مسترکار خوشتون اومد؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان مسترکار در مورد این مطلب
نظرتون درباره ی این مطلب مسترکار چیه؟
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۳ بعلاوه ۳