به گزارش مستر كار به نقل از ایسنا، مبحث ارتقای استاندارد آلایندگی خودروهای سبك و سنگین تولید داخل به سطح یورو ۴ در اواخر دولت دهم مورد توجه قرار گرفت و برنامه زمان بندی برای این مورد تدوین شد اما خودروسازان در موعد مقرر استاندارد آلایندگی محصولات خویش را ارتقا نداده و تقصیر را به گردن وزارت نفت انداختند كه توزیع سراسری سوخت یورو ۴ را آغاز نكرده است.
با روی كار آمدن دولت تدبیر و امید این مورد مجددا در دستور كار قرار گرفته و مقرر شد از ابتدای شهریور ماه ۱۳۹۳ استاندارد آلایندگی تمام خودروهای سبك تولید داخل (شامل سواری و وانت) به یورو ۴ ارتقا یابد.
خودروسازان باآنكه در این موعد برخی خودروهای به روز خود مانند تندر ۹۰ را به یورو ۴ ارتقا دادند اما شش ماهی طول كشید تا همه خودروهای سبك تولید داخل به استاندارد آلایندگی یورو ۴ ارتقا یابند و سرانجام از ابتدای سال ۱۳۹۴ تمام خودروهای سبك به استاندارد یورو ۴ تجهیز شدند.
اما در حوزه خودروهای سنگین هم خودروسازان در اواخر دولت دهم در ارتقای استاندارد آلایندگی به یورو ۴ تاخیر داشتند و سرانجام از ابتدای سال ۱۳۹۴ استاندارد آلایندگی تمام خودروهای سنگین تولیدی به یورو ۴ با DPF (فیلتر دوده) ارتقا یافت.
در حال حاضر كه به آخر سال ۱۳۹۶ نزدیك می شویم هم خودروهای سبك و سنگین داخلی همچنان با استاندارد یورو ۴ تولید می شوند. این وضعیت در حالی است كه در اروپا سال ها است كه استاندارد آلایندگی خودروها به یورو ۵ و یورو ۶ ارتقا یافته اما هنوز خودروسازان داخلی اقدامی برای ارتقای استاندارد آلایندگی محصولات خود انجام نداده اند.
با این حال طبق دستورالعمل تدوین شده، استاندارد آلایندگی خودروهای سبك از ابتدای سال ۱۳۹۸ باید به یورو ۵ ارتقا یابد. همینطور استاندارد آلایندگی خودروهای سنگین هم از ابتدای سال ۱۳۹۸ باید برابر با استاندارد روز اروپا باشد كه هم اكنون یورو ۵ و ۶ است.
عقب بودن صنعت خودروی ایران از استانداردهای جهانی در زمینه استاندارد آلایندگی خودروها در حالی است كه خودروسازان مسبب این وضعیت را وزارت نفت می دانند كه از توزیع سراسری سوخت مناسب برای ارتقای استاندارد آلایندگی خودروها خودداری كرده است.
در این زمینه دبیر انجمن خودروسازان ایران می گوید: طبق مصوبه دولت دهم شش ماه پیش از موعد ارتقای استاندارد آلایندگی خودروهای داخلی به یورو ۴، وزارت نفت باید سوخت بنزین و گازوئیل یورو ۴ را به طور سراسری توزیع می كرد كه این اتفاق نیفتاد بنابراین خودروسازان هم در ارتقای استاندارد تاخیر داشتند.
احمد نعمت بخش با اشاره به اینكه حتی هم اكنون هم هنوز بنزین و گازوئیل یورو ۴ به طور كامل و سراسری در كشور توزیع نمی شود، اظهار می كند: به عنوان مثال در گازوئیل یورو ۴ میزان سولفور باید كمتر از ۵۰ PPM باشد اما هم اكنون در مواردی میزان سولفور گازوئیل به ۵۰ هزار PPM هم می رسد كه سبب تخریب موتور خودرو و فیلتر آن می گردد.
وی در پاسخ به اینكه آیا خودروسازان با وجود عقب بودن از استانداردهای جهانی در موعد تعیین شده از ابتدای سال ۱۳۹۸ استاندارد آلایندگی محصولات خویش را به یورو ۵ ارتقا خواهند داد، می گوید: خودروسازان اقدامات لازم برای ارتقای استاندارد آلایندگی به یورو ۵ را شروع كرده اند و برخی نمونه های خودرو هم با این استاندارد تولید شده است اما مشكل این است كه اگر وزارت نفت در موعد مقرر استاندارد آلایندگی بنزین و گازوئیل را به یورو ۵ ارتقا ندهد ارتقای استاندارد خودروها تاثیری نداشته و حتی سبب تخریب خودرو و آلایندگی بیشتر هوا خواهد شد.
در این شرایط واقعیت این است كه شهرهای كشور از آلودگی هوا رنج می برند و خودروسازان هم از استانداردهای جهانی در این حوزه عقب هستند. ازاین رو برای شهروندان خسته از آلودگی هوا مهم نیست كه مقصر عقب افتادن از استانداردهای جهانی خودروسازان یا وزارت نفت است بلكه مهم این است كه حداقل در موعد تعیین شده برای سال ۱۳۹۸، استاندارد تمام خودروهای داخلی به یوور ۵ و استاندارد روز اروپا ارتقا یابد.
در این زمینه یك كارشناس صنعت خودرو هم می گوید: خودروهای قدیمی و بی كیفیت در حال تولید مهمترین عامل آلودگی هوای شهرها هستند.
ابوالفضل خلخالی ادامه می دهد: هم اكنون در صنعت خودروی اروپا استاندارد آلایندگی یورو ۵ و یورو ۶ اجرایی شده اما در داخل خودروها همچنان با استاندارد آلایندگی یورو ۴ تولید می شوند؛ ازاین رو استاندارد آلایندگی خودروهای تولیدی در ایران به روز نبوده و عقب تر از استانداردهای جهانی است و بنابراین خودروهای در حال تولید شرایط مناسبی از نظر میزان آلایندگی ندارند.
عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت با اشاره به اینكه میزان آلایندگی خودروهای یورو ۵ و ۶ در حد قابل توجهی كمتر از استاندارد یورو ۴ است، تصریح می كند: ازاین رو دولت باید خودروسازان را ملزم كند هر چه زودتر استاندارد آلایندگی محصولات خویش را به یورو ۵ و ۶ ارتقا دهند.